Atikaj oratoroj

La dek atikaj oratoroj (latine: Oratores Attici) estis konsideritaj la plej grandaj oratoroj kaj logografoj de la klasika epoko (5-a kaj 4-a jarcentoj a.K.). Ili estas inkluditaj en la "Kanono de Dek", kiu verŝajne originis de Aleksandrio. A.E. Douglas argumentis, aliflanke, ke daŭris ĝis la dua-jarcenta p.K. ke la kanono akceptis la formon kiu hodiaŭ estas rekonita. Gravan eldonon de la oratoroj faris Hermann Sauppe.